Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yovşanlı — sif. Çoxlu yovşan bitmiş, yovşan bitən. Yovşanlı əkin. Yovşanlı yer. – <Tahir> pəncərənin qabağında durub boz və yovşanlı təpələrin ardında batan günəşə baxırdısa da, fikri tamam başqa yerdə idi. M. Hüs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xərəcohri — (İsmayıllı) yovşan. – Palazın arasına xərəcohri qoyson onu güvə vurmaz … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ignəşoran — (Salyan) yovşan. – Geyilməyən paltarın, xalçanın arasına ignəşoran qoyıllar ki, güə dəgməsin … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çölyovşanı — is. bot. Əsasən quru yamaclarda bitən yovşan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gərmə — 1. «Gərmək»dən f. is. 2. is. Təzək. Məmmədəli əminin həyətinin aşağı tərəfində bir yekə gərmə qalağı var idi. C. M.. Yastığı gərmədir, döşəyi yovşan; Çamırlı kahada qış soyuq vaxtı. H. K. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şehli — sif. 1. Üzərində şeh olan, üzərinə şeh düşmüş. Şehli kollar. Şehli otlar. – Ovçu Piri, lap ayağının ucundan qalxıb yaxındakı şehli yovşan koluna qonan çobanaldadandan gözünü çəkib başını qaldır(dı). . İ. Ə.. Şehli çəmənlərdə qaçdığım anlar;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yavaşan — is. məh. bax yovşan. Xırdacaxırdaca çəpişlər; Yavaşanın başın dişlər. (Sayaçı sözü) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yovşanlıq — is. Yovşan bitən yer. ◊ Yovşanlığa çıxmaq – bir işdə, danışıqda və s. də adi, normal dərəcədən kənara çıxmaq, həddi aşmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
